Chrzest

           Dokumenty potrzebne do spisania aktu chrztu:

1.  Dowód osobisty.
2.  Akt urodzenia dziecka z USC.
3.  Dane o rodzicach chrzestnych /imiona, nazwisko, data i miejsce urodzenia, adres zamieszkania. Rodzice chrzestni dziecka mieszkający na terenie innych parafii potrzebują zaświadczenie, że są praktykującymi katolikami. Zaświadczenia te otrzymuje się w kancelarii parafialnej swojej parafii.
4. Potwierdzenie odbytej spowiedzi

Chrzest jest to pierwszy i najpotrzebniejszy sakrament (bez tego sakramentu nie można przyjąć pozostałych), który:

• gładzi grzechy,
• daje życie nadprzyrodzone (łaska uświęcająca), 
• czyni nas członkami Kościoła katolickiego,
• daje udział w kapłaństwie Chrystusa.

Pan Jezus ustanowił sakrament chrztu słowami:
„nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego„ (Mt 28, 19-20).
Chrzci się przez zanurzenie kandydata w wodzie lub przez polanie wodą jego głowy, wypowiadając przy tym słowa: „N., ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego„.
Konieczności przyjmowania chrztu domaga się Pan Jezus, który powiedział:
„Kto wierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie wierzy, będzie potępiony„ (Mk 16, 16).
Powiedział też: „Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha Świętego, nie może wejść do Królestwa Bożego„ (J 3, 5).
Chrzest przyjmuje się jeden raz w życiu, ponieważ wyciska on na duszy niezatarte, duchowe znamię, „charakter”, który uzdalnia ochrzczonego do uczestnictwa w kulcie chrześcijańskim.

Rodzice dziecka

Rodzice powinni przystąpić do Sakramentu Pokuty, a podczas Mszy świętej chrzcielnej do Komunii świętej.
W czasie chrztu dziecko powinna trzymać matka szczególnie w trzech momentach  (główka dziecka na prawej ręce):

• podczas obrzędów wstępnych i wniesienia dziecka
• podczas samego momentu chrztu sakramentu
• podczas błogosławieństwa

Po udzieleniu Chrztu, rodzice dziecka wdzięczni Bogu i wierni podjętym zadaniom, mają obowiązek zapoczątkowane na Chrzcie nowe życie rozwijać przez:

• chrześcijańskie wychowanie w rodzinie,
• nauczyć dziecko modlitwy,
• posyłać na katechizację,
• przygotować do Bierzmowania,
• przygotować do uczestnictwa w Eucharystii.

Religijne życie w rodzinie to jest:

• modlitwa,
• wzajemna miłość chrześcijańska będąca dla dziecka najlepszą szkołą wiary.
• życie sakramentalne rodziców i rodzeństwa (zwłaszcza chrześcijańskie świętowanie niedzieli)
  

Rodzice chrzestni

Do przyjęcia zadania chrzestnego może być dopuszczony ten, kto:

1. Ukończył 16 lat
2. Jest katolikiem, bierzmowanym i przyjął już sakrament Najświętszej Eucharystii oraz prowadzi życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji, jaką ma pełnić
3. Jest wolny od jakiejkolwiek kary kanonicznej, zgodnie z prawem wymierzonej lub deklarowanej
4. Nie jest ojcem lub matką przyjmującego chrzest

Rodzice chrzestni maja obowiązek uczestnictwa w nauce przed chrzcielnej. Prosimy rodziców chrzestnych będących spoza naszej parafii o przyniesienie od własnego Księdza Proboszcza zaświadczenia potwierdzającego możliwość pełnienia godności chrzestnego(ej).

Z okazji Chrztu dziecka chrzestni powinni przystąpić do Spowiedzi i Komunii świętej. W przyszłości rodzice chrzestni powinni być także świadkami Bierzmowania swego chrześniaka i uczestniczyć w ważniejszych wydarzeniach jego życia (I Komunia święta, Ślub).  

Prawo Kościoła wymaga aby przyjmujący chrzest, jeśli to możliwe, posiadał chrzestnego (kan. 872 KPK). Dla każdego dziecka należy wybrać przynajmniej jednego chrzestnego, chrzestną lub dwoje chrzestnych (por. kan. 873 KPK).

Zadania chrzestnych są następujące:

• mają oni towarzyszyć w chrześcijańskim wtajemniczeniu dziecka,
• wraz z rodzicami mają przedstawić dziecko do chrztu;
• pomagać, żeby ochrzczony prowadził życie chrześcijańskie odpowiadające przyjętemu sakramentowi i wypełniał wiernie złączone z nim obowiązki (kan. 872 KPK).
• są współodpowiedzialność za chrześcijańskie wychowanie dziecka, zwłaszcza w przypadku, gdy dziecko utraci jedno lub oboje rodziców.

Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:

• aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują.
• aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku i jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie. (KPK, kan 868)

          Bierzmowanie

Sakrament bierzmowania miał różne nazwy. W Kościele zachodnim najbardziej rozpowszechniła się nazwa confirmatio – umocnienie. W języku polskim słowo bierzmowanie pochodzi od słowa Bierzmo. W starych budowlach była to poprzeczna belka podtrzymywała sklepienie – bo bierzmowanie ma być tym, co podtrzymuje nasze dojrzałe życie chrześcijańskie.

Bierzmowanie jest dopełnieniem sakramentu chrztu, napełnieniem mocą Ducha świętego, aby w pełni i dojrzale żyć w Kościele, uzdolnieniem ale i zobowiązaniem do szerzenia wiary słowem i czynem oraz bronienia wiary.

Znakiem sakramentu bierzmowania jest namaszczenie oliwą. Jest to znak  obfitości, radości, oczyszczenia, uzdrowienia, umocnienia, a także znak konsekracji czyli poświęcenia bierzmowanego Bogu. Przez namaszczenie bierzmowany otrzymuje znamię Ducha Świętego, znak przynależności i poddania się Temu, który nas naznaczył. Słowo namaszczony w języku greckim christos. Więc my, namaszczeni, przynależymy do Chrystusa i mamy się do Niego upodabniać.

Dokumenty potrzebne przy sakramencie bierzmowania:

1. metryka chrztu,

2. zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji,

3. w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej.

          I Komunia Święta

Sakrament Eucharystii wraz z chrztem i bierzmowaniem dopełnia wtajemniczenia chrześcijańskiego. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana                                                                                         (KKK 1322).

Komunia święta jest dla każdego chrześcijanina pokarmem na życie wieczne, który powinien być jak najczęściej przyjmowany. Owoce częstej Komunii świętej to:

•  pogłębia nasze zjednoczenie z Chrystusem,

• podtrzymuje, pogłębia i odnawia życie łaski otrzymane na chrzcie świętym,

• chroni nas przed grzechem,

• ożywia naszą miłość względem Boga i bliźniego,

• zachowuje nas od przyszłych grzechów śmiertelnych (por. KKK 1391-1395).

Podstawowym warunkiem przystąpienia do Komunii świętej jest stan łaski uświęcającej
(brak popełnionego świadomego grzechu ciężkiego [śmiertelnego]).

Postawą właściwą przyjęciu Komunii jest normalnie postawa klęcząca i przyjęcie Ciała Pańskiego bezpośrednio do ust z rąk kapłana. W szczególnych przypadkach (względy praktyczne) jest dopuszczalne przyjęcie Komunii w postawie stojącej, jednak przyjęcie Komunii powinno wtedy poprzedzić oddanie czci Sanctissimum przez wcześniejsze przyklęknięcie na jedno kolano.

Pierwsza Komunia Święta

Przyjęcie po raz pierwszy Komunii Świętej przez dziecko musi być poprzedzone przez odpowiedni okres przygotowania, zarówno podczas katechezy szkolnej jak i bezpośredniego przygotowania w parafii. Dziecko, aby móc przystępować do Komunii św. musi być świadome realnej obecności Jezusa Chrystusa pod postacią Eucharystycznego Chleba. W Kościele katolickim wiek takiego dziecka określa się na około 9-10 lat.

Spowiedź

Jak uczy nas    Katechizm Kościoła Katolickiego Ci którzy przystępują do sakramentu pokuty, otrzymują od miłosierdzia Bożego przebaczenie zniewagi wyrządzonej Bogu i równocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę, a który przyczynia się do ich nawrócenia miłością, przykładem i modlitwą
(KKK 1422).